Geowłókniny wzmacniane to grupa materiałów kompozytowych, których budowa pozwala na poszerzenie funkcjonalności oraz zakresu zastosowań tradycyjnych geowłóknin.
Wzmocnienie geowłóknin uzyskuje się poprzez ich przeszycie włóknami o pożądanych własnościach mechanicznych, zapewniających uzyskanemu kompozytowi zwiększoną w porównaniu z geowłókniną wytrzymałość na zerwanie, oraz zmniejszoną wydłużalność.
Włóknem wzmacniającym jest najczęściej poliester (dla geokompozytów stosowanych do wzmocnienia gruntu), lub włókno szklane (dla wzmocnienia nawierzchni drogowych).
Geowłókniny wzmacniane stanowią optymalne rozwiązanie tam, gdzie oczekuje się spełnienia podstawowych funkcji zwykłych geowłóknin i jednocześnie funkcji wypełnianych przez geosiatki lub geotkaniny.
Doskonałym przykładem może być wzmocnienie gruntu spoistego, gdzie efekt zbrojenia uzykuje się poprzez uaktywnienie sił tarcia pomiędzy gruntem a geowłókniną wzmacnianą, przy zachowaniu funkcji separacyjnej i filtracyjnej charakterystycznej dla geowłóknin.
Pamiętajmy:

• geowłókniny wzmacniane sa doskonałą alternatywą dla układu geosiatka-geowłóknina w przypadku wzmacniania gruntu, gdyż nie wymagają zastosowania specjalnie dobranych kruszyw, jak w przypadku geosiatek.
• geowłókniny wzmacniane stosowane dla wzmocnienia nawierzchni drogowych spełnią swą rolę wówczas, gdy elementem wzmacniającym będzie włókno szklane (chodzi o uzyskanie wydłużalności nie większych, niż asfaltobeton – nie zapewnia spełnienia tego warunku wzmacnianie geowłóknin poliestrem lub polipropylenem)

Płaskie wyroby zbudowane z włókien, tasiemek lub pasm, o regularnej, gęstej strukturze tkanej w układzie wątek-osnowa.
Tkana struktura materiału powoduje, że posiada on znacznie mniejsze wydłużalności, niż geowłókniny, osiąga też wyższe wytrzymałości na zerwanie, zaś współpraca geotkaniny i gruntu polega na uaktywnieniu sił tarcia pomiędzy nimi.
Znacznie gorsze natomiast w porównaniu z geowłókninami są własności filtracyjne i drenażowe geotkanin.
Geotkaniny stosowane są zatem głównie do wzmocnienia i separacji gruntów drobnoziarnistych tam, gdzie istotniejsze są wskaźniki mechaniczne niż hydrauliczne.
Najczęściej stosowane surowce do produkcji geotkanin to polipropylen lub poliester.
Włókna poliestrowe są nieco droższe, jednak posiadają korzystniejsze wskaźniki pełzania (odkształcenia pod obciążeniem w długim okresie czasu), wskutek czego są wskazane do stosowania w budowlach o przewidywanym znacznym okresie użytkowania.
Pamiętajmy:

• geotkaniny spełniają dobrze swą rolę tam, gdzie dominującą funkcją jest wzmocnienie gruntu

• geotkaniny mają zwiększoną podatność na uszkodzenie w trakcie wbudowania (z uwagi na mniejsze niż w przypadku włóknin wydłużalności), stąd konieczność szczególnie starannego przygotowania podłoża przy ich stosowaniu)
• we wszystkich przypadkach, gdzie istotna jest funkcja filtracyjna geosyntetyku i jego odporność na kolmatację ("zatykanie" cząstkami gruntu i w efekcie tworzenia membrany zamiast filtru), należy rozważyć, czy nie właściwszym od geotkaniny jest zastosowanie geowłókniny. Dotyczy to zwłaszcza budownictwa wodnego.
• geotkaniny mogą być "jednokierunkowe" (różne parametry mechaniczne w różnych kierunkach), stosowane do zbrojenia gruntu w ścianach oporowych i skarpach oraz "dwukierunkowe" (takie same parametry mechaniczne w obu kierunkach) przeznaczone do wzmocnienia gruntu w podbudowach konstrukcji.

Geomembrany z tworzyw sztucznych to folie o odpowiedniej wytrzymałości na przebicie, których zadaniem jest uszczelnienie gruntu.
Stosuje się je dla zabezpieczenia przed infiltracją do gruntu wody, bądź odcieków zanieczyszczających grunt.
Najczęściej wykorzystywane do produkcji geomembran tworzywa to: HDPE, PCV oraz EPDM.
Pamiętajmy:

• przy doborze geomembran ważne jest wzięcie pod uwagę ich odporności na przebicie (ocena wymagań w zależności od rodzaju podłoża i materiału zasypowego)
• faktura geomembrany (gładka, szorstka) jest istotna dla zapewnienia odpowiedniego współczynnika tarcia z gruntem (gdy membrana nie jest układana w poziomie)
• z reguły wskazane jest zabezpieczenie geomembran przed uszkodzeniami mechanicznymi warstwą geowłókniny (np. TenCate Polyfelt XP)